ஒரு மழைநாளின் பின்னிரவு...

திடுக்கிட்டெழுந்தேன்! ஒன்றும் விளங்கவில்லை. மூடப்பட்டிருந்த கதவு... பக்கத்தில் ஒரு குப்பைக் கூடை...மின்விசிறி...ஜன்னல்... ஓ...எனது அறை தான். தூக்கத்திலிருந்து விழித்தெழுந்திருக்கிறேன். சில வினாடிகள் ஆகியிருந்தன சுயமறிந்து கொள்வதற்கு. அருகிலிருந்த கைபேசியில் மணி பார்த்தேன். மூன்றைக் கடந்திருந்தது. மழை பெய்து கொண்டிருந்தது, ஜன்னல் வழியே தெரிந்தது. எழுந்தேன். சுழற் நாற்காலியை (நாற்காலி-காரணப் பெயர். ஆனால் இதற்கு நான்கு கால்கள் இல்லை. ஐந்து சக்கரமும் அதைத் தாங்கும் ஒரு மையக் காலும் மட்டுமே. இருந்தாலும் நாற்காலியே. பொதுப்பெயர்!) இழுத்து ஜன்னல் அருகே போட்டுக்கொண்டு அமர்ந்தேன். ஜன்னலின் ஒரு பகுதியைத் திறந்தேன். மூடியிருந்தபோது கணித்ததை விட அதிகமாகவே பெய்துகொண்டிருந்தது.

மழை! துப்பார்க்குத் துப்பாய தூஉ மழை! தூவிக்கொண்டிருந்தது. சீராக! நூற் பிடித்தாற்போல் நேராக! காற்றுத்தேவன் ஓய்வெடுத்துக் கொண்டிருந்தான் போல். நான் அமர்ந்திருந்தது முதல் மாடி. என் ஜன்னலின் வழி பார்த்தால் பக்கத்திலிருக்கும் காலிமனை தெரியும். எங்கள் அடுக்கக சுற்றுச்சுவர்க்கு வெளிப்பக்கமாக. பசும் புதர் மண்டிக்கிடக்கும் காலிமனை. விசும்பின் துளி வீழ்ந்ததால் தலை காட்டிய பசும் புதர். இரண்டு வேப்பமரங்களும் உண்டு. அருகிலிருந்த தெருவிளக்கின் வெளிச்சக் கற்றை பசுமையைக் காட்டிக் கொடுத்தது, இருட்டிலும். தலை குனியவைத்திருந்தது தழைகளை மழை. மழைச் சங்கீதத்திற்குத் தலையாட்டிக்கொண்டே குனிந்திருந்தன தழைகள். நீர் பட்டுப் பளிச்சிடும் பசும் இலைகள். சங்கீதத்திற்கு ஸ்ருதி சேர்த்துக் கொண்டிருந்தன வண்டினங்கள். முகம் காட்ட மறுத்து மறைந்திருந்தன. கண்டு கொண்டிருந்தேன், கண்ணு றங்கிக் கனவு கண்டு கொண்டிருக்கும் வேளையில்.

"தெருவிலெல்லாம் வெள்ளமே! திண்ணையோரம் செல்லுமே" சிறுவயது மழை பாடல். இங்கு திண்ணையெல்லாம் இல்லை. அடுக்கக சுற்றுச்சுவரை ஒட்டி உட்புறமாக சிறு கால்வாய். அது நிரம்பி வெளியிலும் ஓடிக்கொண்டிருந்தது மழை நீர். பெய்துகொண்டிருந்த மழை அதில் வட்டமிட்டு விளையாடிக் கொண்டிருந்தது. மையத்திலிருந்து விரியும் வட்டம். பக்கத்திலிருந்து விரிந்து வரும் மற்றொரு வட்டத்தின் மீது மோதும் போது நிலை தடுமாறும் அலை வட்டம்.

நிமிர்ந்து பார்த்தேன். வானம் முழு கருப்பாக இருந்தது. வானத்தில் மழை இல்லை. மழையின் ஆதி தெரியவில்லை. பாதியிலிருந்து தெரிந்து, அந்தம் எனக்கும் கீழே விழுந்து ஓடிக்கொண்டிருந்தது. எங்கிருத்து வருகிறாய் அவசியமில்லை, என்ன கொண்டு வருகிறாய் என்பதே முக்கியமோ?. எட்டி மழையைப் பிடிக்க நினைத்த என் முயற்சி பலிக்கவில்லை. என் ஜன்னலின் சுற்று சுவர் நீளமாக இருந்தது, என் கையின் நீளத்தை விடவும். மழைப் பாடல்களும், மழை நிகழ்ச்சிகளும், மழைக் காட்சிகளும் மனத்தில் நிழலாடின. மழையின் சத்தம் என்றைக்குமே ஆனந்தம் தான்!

இன்னும் மழை பெய்து கொண்டுதானிருந்தது. பெய்யட்டும். தொல்லுலகில் நல்லார் ஒருவர் உளரேல் அவர் பொருட்டு எல்லோருக்கும் பெய்யுமாம் மழை! பெய்யட்டும்! நிறைய பெய்யட்டும்! நிறைய நல்லவர்களை இத்தொல்லுலகம் வேண்டி நிற்கிறது!